parang..hindi ko ata kaya ng hindi magkwento about school. dun umiikot mundo ko ngayon eh. :D pero konti lang naman eh.

:: i think i'll be changing seats in accounting. i can't seem to absorb the things our prof teach us, pano ba naman kasi i can only see 1/4 of the lecture notes shown in the ohp. why? kasi natatakpan ng prof ko yung 3/4. hehe.

:: while on my way home, i had this strange urge to observe people. basta ang labo ng mga tao kanina eh. i waited for the lrt train in vito cruz station going to edsa. TATLUMPUNG MINUTO ang hinintay ko. grabe sobrang tagal nung train. so one middle-aged guy lost his temper siguro then sumugod na sa cashier. there he argued with one of the lrt authorities. kala ko magsusuntukan na eh. pero nakakatawa rin, kasi parang bata mag-away, yung tipong hinagis pa nung isa sa kanila yung lrt card na parang sinasabe "bahala ka!" then sabay walk out. kaya hindi umuunlad ang pilipinas eh. it's up to you to figure out why. haha.

:: pagpasok ko sa lrt, shempre siksikan. buti na lang malamig sa train. pero naisip ko din ang labo talaga nitong mga taong 'to, yung alam naman nila kung san sila bababa at kung malayo pa, pero ayun nasa tapat ng door. kaya hirap dumaan yung mga pumapasok at bumabababa eh. tapos maiinis sila pag nasagi sila. kaya corrupt si gloria eh.

:: nasa edsa na ko sa wakas. sakay na ng jeep papuntang bicutan. there was this lady in her late 50's siguro. kinausap niya yung driver kung pwede daw bang ihatid siya sa sakayan ng tricycle pagbaba sa skyway, nahihilo daw kasi siya. so of course hindi posible yun, the driver tried to help by saying, "sa sm nalang po kayo bumaba, lakad lang kayo ng konti tapos dun na yung terminal." but the lady insisted na ihatid siya with a matching "grabe-nahihilo-talaga-ako" face. pero while traveling, she kept on moving around tapos tingin pa ng tingin sa kahit saan, it's as if hindi naman siya nahihilo. 'nay, sana po ok ka na ngayon. hehe.

:: pero ito ang favorite ko: sa tricycle na. may nakatabi akong bata or nagpapanggap na batang babae. hindi ko ma-figure out eh. hehe. so there we were, malapit na sa aking destination. but before dumating dun, pumara yung bata/nagpapanggap na bata. and i wanted to laugh sana dun sa sinabi niya kaso lang konting respeto. hehe. kasi naman nung pumara siya, she could have told the driver na "sa kanto lang po paglampas ng (insert store)" or "dun lang po sa tapat ng petron" but noooo. mga tipong 20 meters away pa sa bababaan niya, pumara na siya at ang sinabi niya ay "mama dun lang po sa may PUNO NG CAIMITO." whatdaheck?! SAAN DAW?? super specific, puno ng CAIMITO! kamusta naman! tapos if you are familiar pa with dona soledad, it's a really commercialized road, as in napakakonting puno na lang yung nakatayo dun, at sa sobrang konti nila hindi mo na sila mapapansin. pero bilib ako sa batang ito, talagang yun pa yung tinuro kung san hihinto si mamang driver! wahahah. ang kulet. :)

so yun. grabe kahit sobrang nakaka-stress magcommute ng tanghali, masaya kung mang-obserba ka ng tao, maaaliw ka. try mo. :D